Την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου αυτού του έτους, την
ημέρα που ο λαός της Αθήνας επιχειρούσε να συγκεντρωθεί στη πλατεία
Συντάγματος στην πιο μαζική, ίσως, διαδήλωση από την εποχή της
απελευθέρωσης, τα επιτελεία των σύγχρονων Γερμανοτσολιάδων είχαν άλλα
σχέδια. Δεν τους έφτανε μόνο να αντιμετωπίσουν τις λαοθάλασσες με
πρωτοφανή καταστολή, χημικά, τραμπουκισμούς και συνδυασμένη δράση
πραιτοριανών και παρακράτους. Όχι, έπρεπε πάσει θυσία να καεί και το
κέντρο της Αθήνας. Από την επομένη άρχισαν τα κροκοδείλια δάκρια των
μέσων μαζικής εξαπάτησης. «Οι καταστροφές στην Αθήνα προκαλούν θλίψη και
αγανάκτηση στον Ελληνικό λαό και αμαυρώνουν την εικόνα της Ελλάδος στο
εξωτερικό», έλεγαν και ξανάλεγαν.
Όμως το
κάψιμο του κέντρου της Αθήνας δεν ήταν μόνο μια καλά στημένη επιχείρηση
αμαύρωσης των μαζικών διαδηλώσεων του λαού. Δεν έπρεπε μόνο να φοβηθεί ο
απλός πολίτης για να μην διανοηθεί ξανά να διαδηλώσει στο κέντρο της
Αθήνας, αλλά να κινητοποιηθούν και τα συντηρητικά αντανακλαστικά της
κοινωνίας ώστε να περπατήσει η ιδέα περί αναστολής των δημοκρατικών
ελευθεριών. Ποιων δημοκρατικών ελευθεριών; Όχι βέβαια εκείνων που
επιτρέπουν στην κ. Παπαρήγα, ή στον κ. Τσίπρα να μας προσφέρουν άφθονη
κοινοβουλευτική πρόζα και δήθεν αριστερή αντιπολίτευση με το αζημίωτο
και εκ του ασφαλούς για τους κρατούντες. Άλλες δημοκρατικές ελευθερίες
φοβάται το καθεστώς. Την ελευθερία του συνέρχεσθαι, την ελευθερία της
διαδήλωσης, της απεργίας, της κινητοποίησης, της μαζικής λαϊκής
ανυπακοής και διαμαρτυρίας που πάνω τους θεμελιώνεται η λαϊκή κυριαρχία,
δηλαδή η δημοκρατία για τον λαό.
Τότε
ελάχιστοι ήταν εκείνοι που φώναζαν ότι οι φωτιές στο κέντρο της Αθήνας
δεν είχαν μόνο πολιτικά κίνητρα και στόχους. Ούτε ήταν απλά ένα
καταστροφικό πάρεργο των γνωστών «μπαχαλάκηδων». Ήταν ταυτόχρονα μια
θαυμάσια ευκαιρία για συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα που
ορέγονται εδώ και δεκαετίες το ιστορικό κέντρο της Αθήνας για να το
μετατρέψουν σ’ ένα τεράστιο τουριστικό περίπτερο, σ’ ένα εμπορικό κέντρο
τύπου Attica, για στρατιές τουριστών-καταναλωτών. Μπορεί να φανταστεί
κανείς καλύτερο συγκρότημα Mall στα πόδια της Ακρόπολης και των άλλων
ιστορικών μνημείων; Έτσι κι αλλιώς όλα τους προορίζονται να δοθούν προς
εμπορική εκμετάλλευση.