Τραγική η απόφαση της Ελληνικής δικαιοσύνης που αθώωσε τα μέλη της ΕΛΣΤΑΤ

Η Ελλάδα μπήκε στο μνημόνιο το Μάιο του 2010 μέ έλλειμα για το 2009 (εποχή Καραμανλή του αμίλητου, που τον πάνε για Πρόεδρο γιατί τα είχε πάει καλά…) 12.5%, ένα νούμερο που έδωσε στη Εurostat ο τότε Γεν. Γραμματέας της ΕΛΣΤΑΤ (τότε ΕΣΥΕ) Κοντοπυράκης μετά απο πολλές δημόσιεςαντιπαραθέσεις που είχε τότε με τον Παπακωνσταντίνου. Στη συνέχεια, ο Γεωργίου που ανέλαβε την διεύθυνση της ΕΛΣΤΑΤ τον Αύγουστο του 2010 αναθεώρησε αυτό το έλειιμμα στο 15.6%.
Ένα λογικό ερώτημα που προκύπτει είναι, γιατί η Γεωργαντά κατηγορεί τον Γεωργίου μεταξύ άλλων ότι φούσκωσε το έλειμμα, αφού αυτός ανέλαβε την ΕΛΣΤΑΤ τον Αύγουστο του 2010; Η απάντηση έχει διάφορες πτυχές. Απο αυτές η βασικότερη είναι ότι ο Γεωργίου με την αναθεώρηση που έκανε επιβάρυνε την οικονομική κατάσταση της χώρας και επιβεβαίωσε την τιμή που έδωσε για το έλειμμα ο Κοντοπυράκης. Ο τελευταίος είχε έρθει σε μεγάλη δημόσια αντιπαράθεση με τον Παπακωνσταντίνου. Τα δύο σενάρια που επικράτησαν τότε ήταν η πρόβλεψη του ελλείμματος στο 14,8% (35,6 δισ. ευρώ) και στο 12,5% (30,1 δισ. ευρώ), σενάρια που παρουσίαζαν απόκλιση της τάξης των 5,5 δισ. ευρώ. Η διαφορά αυτή κατά κύριο λόγο προέκυπτε από τα χρέη των νοσοκομείων, που στην πρώτη μεν περίπτωση έφταναν τα 4,7 δισ. ευρώ και στη δεύτερη περίπτωση τα 2,2 δις. ευρώ.
Στις 19 Οκτωβρίου του 2009, λίγα λεπτά πριν η Στατιστική Υπηρεσία, με εντολή του Γενικού
Λογιστηρίου του Κράτους, στείλει στην Eurostat πρόβλεψη ελλείμματος 14,8%, το υπουργείο Οικονομικών ακύρωσε την αποστολή. Δύο μέρες μετά, στις 21 Οκτωβρίου, η πρόβλεψη του ελλείμματος άλλαξε και επελέγη αυτή του 12,5%.
Η εντύπωση που έχω σχηματίσει για τον Κοντοπυράκη είναι ότι επί Καραμανλή πολλές φορές έκανε πολιτικό χειρισμό του ελείμματος προσαρμόζοντάς το προς τα κάτω. Τα προβλήματα όμως ξεκίνησαν όταν ο Προβόπουλος ειδοποίησε πολλούς ότι τα ταμεία στις τράπεζες είχαν αδειάσει επικίνδυνα και το κράτος δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει.
Βλέπουμε λοιπόν πόσο κρίσιμο θα ήταν για την εξέλιξη της Ελληνικής οικονομίας το νούμερο του ελείμματος που θα δινόταν απο τον Γεωργίου. Αφενός διότι θα μπορούσε να ήταν μικρότερο του 12.5%, κάτι για το οποίο έγιναν πολλές συζητήσεις απο τον τελευταίο υπουργό οικονομίας επι ΝΔ Παπαναστασίου, που ήταν της “αγοράς…”
H Γεωργαντά όπως και κάθε υπεύθυνος επιστήμονας θα έπρεπε να το ελέγξει και φαίνεται η Γεωργαντά ότι αυτό έκανε, ανεξάρτητα αν αυτό εμφανίζεται απο πολλούς ότι έγινε για να αθωώσει τον ΓΑΠ απο τις μηνύσεις που υπάρχουν εναντίον του για εσχάτη προδοσία κλπ, μέσω μιας δικαστικής απόφασης που αναγκαστικά θα είχε έκβαση υπέρ του Γεωργίου.
Στη συνέχεια σας παραθέτω την απόφαση της ανακρίτριας για τους Γεωργίου, Μολφέτα και Ξενάκη. Μετά θα σας εξηγήσω γιατί πιστεύω ότι είναι τραγική για τη “δημοκρατία” η απόφασή της.

Ο ορισμός του ελείμματος, όπως τον δίνει η Γεωργαντά εμφανίζεται απο την ανακρίτρια ότι δεν είναι ίδιος με αυτόν όπως τον δίνει η Εurostat. Διαφωνώ. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Εϊναι ο ίδιος αλλά η ανακρίτρια είναι νομικός και συνεπώς είναι δικαιολογημένο να μη γνωρίζει θεωρία διαφορών. Φοβάμαι, ότι αυτό την οδήγησε σε λάθος απόφαση.

Ένα πολύ βασικό ερώτημα όμως που πρέπει να απαντηθεί είναι “σε ποιούς κανόνες πρέπει να υπακούει η ΕΛΣΤΑΤ όταν υπολογίζει το έλειμμα ώστε το αποτέλεσμα που θα προκύψει να μη αμφισβητηθεί απο κανένα;” Σε αυτό το ερώτημα η απάντηση είναι, ότι πρέπει να ακολουθηθεί η οδηγία του 1995 της Εurostat πρός όλες τις Στατιστικές Υπηρεσίες. Σε αυτό συμφωνώ με όποιον το υποστηρίζει.

Η Γεωργαντά όμως από όσα λέει αφήνει και ερωτηματικά για το κατά πόσον αυτό γινόταν σωστά και επι Καραμανλή και ακόμη επί Σημίτη. Αυτή την έννοια έχει για μένα η παρατήρησή της, ότι στον υπολογισμό του Γεωργίου είχαν προστεθεί  κακώς οι δαπάνες Νοσοκομείων προηγουμένων ετών, όπως και το SWAPS (Goldman – Sachs) του 2001 που είχε γίνει επί Σημίτη και ελήφθη υπόψη το 2009! 

Μη ξεχνάτε, ότι για 10-12 δίς ευρώ η χώρα μπήκε στο ΔΝΤ. Τη σοβαρότητα αυτής της παρατήρησης η ανακρίτρια δεν φαίνεται ακόμη και σαν απλή πολίτης να έχει αντιληφθεί και έτσι το θέμα αυτό δεν το διερεύνησε. Δεν φαίνεται επίσης και κανείς να της το έφερε στην προσοχή…

Ενδιαφέρον για την έρευνα της ανακρίτριας θα έπρεπε να είχαν και οι τραγικές συμπτώσεις, όπως π.χ. ότι ο Γεωργίου ήταν πρώην υπάλληλος του ΔΝΤ ενώ ο διαχειριζόμενος το χρέος της Ελλάδας Χριστοδούλου ήταν πρώην υπάλληλος της Goldman – Sachs,  κάτι που η ανακρίτιρα επίσης δεν διερεύνησε αφού δεν αναφέρθηκε σε αυτό.

Αυτό που βλέπω λοιπόν εγώ είναι, ότι υπάρχουν πολλά σύννεφα πάνω από την απόφαση και ότι η ανακρίτρια δεν ήταν επαρκής για να τα εξαφανίσει. Σε αυτά τα θέματα χρειάζεται “συνεργείο” ανακριτών…

Η μήνυση Γεωργαντά ήταν μια ευκαιρία για να εξιχνιασθούν πολλές οικονομικές υποθέσεις που διαχειρίστηκε το σάπιο πολιτικό σύστημα της χώρας. Η ευκαιρία αυτή μάλλον χάθηκε. Η δημοκρατία στη χώρα δεν λειτουργεί απο δεκαετίες. 

Aπόφαση ανακρίτριας για ΕΛΣΤΑΤ