Οι λωτοί και οι Λωτοφάγοι...

Το περασμένο σαββατοκύριακο επισκέφτηκα το πατρικό μας χτήμα. Πήγα να το..αποχαιρετίσω. Με τα νέα μέτρα η οικογένεια αποφάσισε να το αφήσει ακαλλιέργητο από φέτος . Ας γίνει οικόπεδο! Ποιό πολλά τα έξοδα, παρά τα έσοδα.. Η μάνα σκόρπαγε τη συνταξούλα της για να δίνει μεροκάματο στους Αλβανούς και  κέρδη στον χοντρέμπορα.., και ο φόρος φόρος…!  “Σάιζεν¨ που είπε και η  Γερμανοτραφής εγγόνα της  !

Ο καιρός την μια μέρα ήταν βροχερός, την αλλη είχε λιακάδα αλλά δεν μπορούσες να πεις πως έκανε και ζέστη μ όλη αυτή την υγρασία που απέπνεε η νοτισμένη γη. Ντύθηκα ζεστά  και βγήκα παρά τον βήχα και την καταρροή που μέρες τώρα με ταλαιπωρεί .

Είχα την ευκαιρία να τραβήξω μερικές φωτογραφίες από τα δένδρα με τους λωτούς που ωριμάζουν αυτήν την εποχή. Είναι όμορφα να τα βλέπεις να έχουν γυμνωθεί από τα...

φύλλα τους, αλλά να στολίζονται μ’ αυτούς τους όμορφους γλυκούς και νόστιμους καρπούς. Αλλά φαίνεται πως δεν είμαι ο μόνη που της αρέσουν οι λωτοί.Τα δένδρα τα επισκέπτονται κάθε λογής πουλιά που απολαμβάνουν την νοστιμιά τους.

Θυμήθηκα τις περιπέτειες του Οδυσσέα, όπως τις μαθαίναμε κάποτε στο σχολειό, στην Οδύσσεια του Ομήρου. Κάποια στιγμή, στην δεκάχρονη περιπέτειά του μέχρι να επιστρέψει στην Ιθάκη και την Πηνελόπη του, άραξε με τα πλοία του στην χώρα των Λωτοφάγων κι έστειλε μερικούς ναύτες να βρούνε νερό και να το φέρουν να πιουν όλοι τους.Αλλά αυτοί δεν επέστρεψαν. Και άρχισε να τους ψάχνει ο Οδυσσέας, και όταν τους βρήκε, είχαν πάθει αμνησία. Δεν ήξεραν ούτε ποιοί ήταν ούτε θυμόντουσαν για ποιό σκοπό τους είχαν στείλει εκεί.
Οι ντόπιοι τους είχαν προσφέρει να φάνε αυτά τα νόστιμα φρούτα που σ’ έκαναν να ξεχάσεις τα πάντα.(Τα αντίστοιχα σκευάσματα σήμερα τα λέμε “ουσίες” και  προσωπικά  τις θεωρώ δεκανίκια προς αποφυγή!  )
Ο Οδυσσέας τελικά αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει βία για να τους μαζέψει πίσω στα πλοία και απαγόρευσε στους υπόλοιπους να δοκιμάσουν αυτούς τους καρπούς.

Όλα αυτά όμως μ΄έκαναν να σκεφτώ μήπως δεν θάταν άσχημο να δοκιμάζαμε κι εμείς αυτό το φρούτο της λησμονιάς.Τις μικρές συχνές αποδράσεις στη φύση…  Να ξεχάσουμε, έστω και για λίγο τη ζοφερή πραγματικότητα όπως την ζούμε σήμερα. Να μην βλέπουμε, να μην ακούμε και να μην καταλαβαίνουμε τίποτα…

Μια σκέψη έκανα.
Μια βόλτα …

 Aπό "Χειμωνιάτικη Λιακάδα"