Η ΧΙΟΝΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ 7 ΣΥΝΕΔΡΟΙ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ

Μια φορά και έναν καιρό σαν τον κακό μας τον καιρό που ζούμε τώρα ήταν ένα μικρό κοριτσάκι πτωχευμένο πλην τίμιο που βρέθηκε εγκαταλελειμμένο σ’ένα δάσος.

Δεν ήταν από πάντα όμως έτσι. Η οικογένειά της ήταν πλούσια και γνωστή σ’όλη την οικουμένη. ΄Όμως ορφάνεψε  και από νωρίς βρέθηκε χωρίς την φροντίδα ,την στοργή και την προστασία των γονιών της. ’Εμεινε λοιπόν μόνη με μια μητριά κακιά και ύπουλη.

Το παραμύθι αυτό είναι γνωστό σε όλους. Τις λεπτομέρειες όμως δεν τις ξέρουν όλοι

όπως ότι η μητριά ήταν Γερμανίδα και όργανο μιας γνωστής οικογένειας τραπεζιτών που είχαν βάλει στόχο να πάρουν την περιουσία της οικογένειάς της. Έβαλαν λοιπόν την κακιά αυτή γυναίκα να αποπλανήσει τον χήρο πατέρα της και όταν αυτός πέθανε έμεινε η μικρή Χιονάτη στο έλεός της.

Υπέφερε η άτυχη μικρή ζώντας σ’ένα όμορφο παλάτι με τεράστια έξοδα για να ζει με πολυτέλεια η μητριά της  χάνοντας λίγο λίγο την περιουσία της και περιτριγυρισμένη από δοσίλογους και προδότες υπηρέτες που είχαν προσκυνήσει την κακιά μητριά και τα συμφέροντα που εξυπηρετούσε.

Κανείς δεν την δίδασκε για την ένδοξη ιστορία και τις αρχές των προγόνων της ,για την ελευθερία , την δικαιοσύνη ,την ανδρεία ,την αλληλεγγύη και όλες αυτές τις αξίες.

Δεν ξέρουμε πόσο θα άντεχε και πως θα κατέληγε η μικρή Χιονάτη αν δεν συνέβαινε κάτι που έδωσε άλλη τροπή στην ιστορία. Η κακιά μητριά βλέποντας ότι η μικρή μεγαλώνει και έχει κληρονομήσει όλες αυτές τις άχρηστες αξίες της οικογένειάς της

αποφασίζει να την ξεφορτωθεί μια και καλή .Έψαξε ανάμεσα στους υπηρέτες της τον πιο αδίστακτο για να την πάει στο δάσος και να την σφάξει για να μην λερώσει η ίδια τα περιποιημένα χέρια της. Είχε πολλούς τέτοιους  να την υπηρετούν.Ο πιο ιδανικός γι’αυτό που είχε παραπλανήσει στο παρελθόν με την ψεύτικη αγάπη του την μικρή χαζή είχε δυστυχώς πεθάνει. Υπήρχε ένας άλλος επίσης πολύ ικανός για πούλημα και προδοσία αλλά ήταν τόσο γέρος που όλοι τον φώναζαν βρυκόλακα. Σκέφτηκε έναν τρίτο που ήταν η αδυναμία της και της ήταν ο πιο πιστός αλλά είχε καταφέρει να είναι μισητός σε όλους και ήταν και απαίσια παραμορφωμένος από τεράστιες ελιές στο πρόσωπο πράγμα που έκανε την μικρή ενοχλητική προγονή της να τον απεχθάνεται και ήταν σίγουρο ότι δεν θα τον ακολουθούσε στο δάσος. Μετά βρήκε έναν άλλο συμπαθητικό χοντρούλη αλλά φοβήθηκε μήπως ξεχαστεί μπροστά από κανένα πιάτο κοντοσούβλι  και παρατήσει την αποστολή του.

Και τότε βρήκε τον κατάλληλο .Ηταν αθλητικός, πολιτισμένος ,κοσμοπολίτης, της παγκόσμιας διακυβέρνησης, όχι απαραίτητα ευφυής αλλά με το σύμπλεγμα του σπασίκλα που θέλει πάντα να είναι ευχάριστος στους δασκάλους τους χωρίς να τον νοιάζει αν οι συμμαθητές του τον σιχαίνονται και τον κοροϊδεύουν. Το κυριότερο όμως προσόν του ήταν ότι ήταν ο μεγαλύτερος ψεύτης. Αυτός λοιπόν επιλέχτηκε για να πάει την Χιονάτη στο δάσος, δήθεν γιατί εκεί υπήρχαν λεφτά ,θησαυρός κρυμμένος ώστε να την βοηθήσει να τα βρει να πληρώσει την μητριά της για να φύγει από το σπίτι της .Την πήγε λοιπόν στο δάσος, ένα δάσος σκοτεινό και πυκνό για το οποίο ακούγονταν τρομακτικές ιστορίες ότι εκεί είχαν πεθάνει άνθρωποι από την πείνα και από το κρύο ,άρρωστοι χωρίς βοήθεια , ότι εξαφανίστηκαν παιδιά μικρά που κανείς δεν ξέρει την τύχη τους και άλλα τέτοια τρομακτικά .Αλλά τρόμαξε τόσο πολύ ο ίδιος που το έβαλε στα πόδια γιατί ανάμεσα στις άλλες αρετές του ήταν και «ανδρείος» και έτσι την παράτησε μόνη της χωρίς να την αποτελειώσει όπως είχε διαταχθεί.

Η μικρή Χιονάτη μόνη, φοβισμένη και αδύναμη αφού προσευχήθηκε στους προγόνους  της για να της δώσουν λίγη από την δύναμή τους, στάθηκε κοιτώντας τα σκοτεινά μονοπάτια που μετά βίας διέκρινε απορώντας πιο να πάρει για να την βγάλει  από το φοβερό δάσος. Είχε ακούσει ότι από την δεξιά μεριά του δάσους ήταν τα σπίτια κάποιων πλούσιων και γνωστών οικογενειών που σίγουρα θα της έδιναν στέγη και φαί. Δεν ήταν όμως καθόλου σίγουρη ότι δεν θα την παρέδιδαν πάλι στην μητριά της ή δεν θα την εκβίαζαν να υπογράψει κάποιο χαρτί για να της πάρουν οι ίδιοι την περιουσία της.

Από την αριστερή πλευρά πάλι ήξερε ότι έμεναν απλοί λαικοί άνθρωποι αλλά δεν ήταν και τόσο ξεκάθαρη η θέση τους απέναντι στην τυραννική μητριά της .Η μία οικογένεια απ’αυτές είχε βάλει τον μεγάλο της γιό να την φλερτάρει ,ενώ μια άλλη είχε πάλι μικρό γιό πού ξεσήκωνε με την δυνατή του φωνή τον κόσμο, λέγοντας ωραία λόγια για δικαιώματα στην υγεία ,την παιδεία ,την εργασία και άλλα τέτοια αλλά κάπου ανάμεσα ,του ξέφευγαν κάτι για διαπραγματεύσεις με την μητριά της.  Υπήρχε και μια μεγάλη οικογένεια με πολλά παιδιά ,όλοι πολεμιστές που στο παρελθόν είχαν δείξει ότι ξέρουν από αντίσταση αλλά τα τελευταία χρόνια το μόνο που κάνανε ήταν να παρατάσσονται έξω από το παλάτι  και να φωνάζουν συνθήματα γενικά περί πλουτοκρατίας, κεφαλαίου,  γαιοκτημόνων ,σε μια παλιά διάλεκτο που λίγοι την καταλάβαιναν. Παρατάσσονταν, φώναζαν τα συνθήματά τους και μετά ωραία και πειθαρχημένα κλίνονταν πάλι στο σπίτι τους για να ξανακάνουν το ίδιο μετά από λίγο καιρό. Τι να διαλέξει η μικρή και άπειρη ηρωίδα μας.

Και τότε αποφάσισε να πάρει το στενό μισοπατημένο μονοπάτι  μπροστά της που δεν οδηγούσε ούτε στα δεξιά ούτε αριστερά .  Ίσως στην άκρη του έβρισκε κάποιους που δεν ανήκαν ούτε στους μεν ούτε στους δε και θα την βοηθούσαν πραγματικά .

Προχώρησε λοιπόν γεμάτη από φόβο αλλά σταθερά μπροστά. Κάποια στιγμή έτοιμη να σωριαστεί από την εξάντληση είδε ένα φώς .Πλησίασε όλο ελπίδα και είδε ένα ταπεινό σπίτι με μεγάλα παράθυρα χωρίς κάγκελα και φράκτες. Μπήκε μέσα χωρίς να κτυπήσει γιατί πάνω στην πόρτα έγραφε «περάστε ελεύθερα η είσοδος απαγορεύεται μόνο σ’όσους υπηρετούν την κακιά μητριά.» Γεμάτη χαρά πέρασε το κατώφλι. Είδε 7 ανθρώπους να κάθονται γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι. Δεν ήταν νάνοι όπως λάθος ξέρουν όλοι το παραμύθι ,ούτε φορούσαν μυτερά χρωματιστά σκουφάκια ,ήταν μια χαρά ψηλοί και φορούσαν φρυγικά σκουφάκια που έγραφαν «ελευθερία ,δικαιοσύνη, αλληλεγγύη .Δημοκρατία τώρα».

Μίλαγαν την δική της γλώσσα και της είπαν ότι ήξεραν την περιπέτειά της  και μάλισταν αυτό συζητούσαν την στιγμή που μπήκε μέσα. Είχαν συνέδριο όπως της είπαν για την σωτηρία της.

Τα ονόματα των 7 είναι σωστά όπως τα ξέρουμε από το παραμύθι. Συνεδρίαζαν ο Σοφός, ο Γκρινιάρης, ο Συναχωμένος, ο Ντροπαλός, ο Χαρούμενος, ο Χαζούλης και ο Υπναράς.

Την έβαλαν να κάτσει σε μια αναπαυτική πολυθρόνα κοντά στη φωτιά ,της έδωσαν μία κούπα ζεστό γάλα γιατί δεν είχαν και τίποτε άλλο να της προσφέρουν ,ήταν ολοφάνερο ότι δεν τους χρηματοδοτούσε κανείς  ήταν όλα λιτά και  φτωχικά γύρω

και αφού της χάρισαν από ένα λαμπρό χαμόγελο ο καθένας τους πού πιο πολύ απ΄όλα  αυτό της ζέστανε την βασανισμένη της καρδούλα άρχισαν την συνεδρίαση…

Πρώτος πήρε το λόγο ο Σοφός. Σοφά και τα λόγια του ,μόνο που μερικές φορές θύμιζε τον Γκρινιάρη. Μετά μίλησαν όλοι με την σειρά τους. Ο Συναχωμένος είναι αλήθεια έκανε πολύ φασαρία γιατί φταρνιζόταν πολύ  δυνατά και κάθε τόσο διέκοπτε την συζήτηση. Τον Υπναρά έπρεπε κάθε τόσο να τον ξυπνάνε για να πάρει θέση αλλά όταν ξύπναγε μια χαρά τα έλεγε. Ο Χαζούλης δεν έλεγε τίποτε εντυπωσιακό αλλά μόνο χαζούλης δεν είναι γιατί όλα τα καταλάβαινε. Ο Γκρινιάρης σήκωνε συνέχεια κόκκινη κάρτα όχι γιατί είχε αντιρρήσεις ακριβώς αλλά διαφωνούσε επί της διαδικασίας. Ο Χαρούμενος μέσα στην τρελή χαρά σήκωνε πάντα πράσινη κάρτα ακόμα και στα διαλείμματα . Ο Ντροπαλός πάλι ντράπηκε να πάρει το λόγο αλλά ψήφιζε όπως ομολόγησαν όλοι σωστά. Κάποια στιγμή ή μάλλον αρκετές στιγμές η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε. Κάτι ο Σοφός που έγινε γκρινιάρης στην θέση του Γκρινιάρη , κάτι ο Συναχωμένος που ενόχλησε τον Υπναρά με ένα δυνατό αψού μέσα στο αυτί του ,κάτι ο Χαζούλης που είπε κάτι «χαζό» και έφερε σε δύσκολη θέση τον Ντροπαλό, κάτι ο Γκρινιάρης που με την γκρίνια του λύπησε τον Χαρούμενο ή καημένη η Χιονάτη άρχισε να ανησυχεί. Θα με βοηθήσουν σκέφτηκε ή θα μείνω μόνη να αντιμετωπίσω την κακία της μητριάς μου. Δεν έχω που αλλού να στραφώ αυτοί εδώ είναι η τελευταία μου ελπίδα. Τότε κάτι μέσα της, της είπε  να ακούσει πιο προσεκτικά τα όσα λέγονται και όχι τον τόνο πού λέγονται. Και τότε άκουσε καθαρά και κατάλαβε. Όσο και να φώναζαν και να διαφωνούσαν ,να γκρίνιαζαν και να φταρνίζονταν δυνατά, ή θέση τους και η απόφασή τους ήταν μία από την αρχή και ασάλευτη. Θα την βοηθούσαν όχι μόνο να αντιμετωπίσει την μητριά της αλλά και να την τιμωρήσει και να πάρει πίσω ότι της είχαν κλέψει. Τι σημασία είχε που αναζητώντας τον καλλίτερο τρόπο για αυτό τον σκοπό είχαν διαφορετικές γνώμες.

Κανείς δεν είπε ότι έχει διαφορετική γνώμη στο ότι και οι 7 με όποιον τρόπο και αν αποφάσιζε το συνέδριο ενωμένοι θα ήταν στο πλευρό της.

Ήρεμη γλάρωσε απολαμβάνοντας την ζεστασιά της φωτιάς και την «θέρμη» του συνεδρίου του Ε.ΠΑ.Μ.

 ΧΡΥΣΑ ΚΑΛΑΙΤΖΙΔΟΥ